دلـم برای کــسی تنگ است

دلـم برای کــسی تنگ است

که آفــتـاب صـداقت را به میهمانی گلهای باغ می آورد
وگیـــسوان بلــندش را به بــــادها میـــداد
ودســتهای ســپیـدش را به آب مـــی بخــشـــید
دلـم برای کــسی تنگ است
کـه چـشـمــهای قشنگش را به عـمـق آبی دریای واژگون میدوخت
و شــــعـرهــای خوشــی چـون پرنــدگان میخواند
دلم برای کــسی تنگ است
که همچـــو کودک معصومی دلش بــرای دلم می سوخت
ومـــهـربــــــانی را نثـــــار من مــیـکرد
دلــم برای کـسی تنگ است
کـه تا شمـالـــترین شمـال و در جنــوبــترین جـنـوب هـمـــیـشه درهــمجــــا
آه.......با که بتوان گفت که؛ بود بامن و پیوسته نیز بی من بود
وکار من ز فراقـش فغان و شیـون بود کـســیکه با من مــانـد
کـســیکه با من نیـســت کسیکه.............دگر کافیست

(حــمـید مـصـدق)

------------------------------------------------------------------------------------------------

Farshid Ariyan فرشيد آريان

دلم برای کسی تنگ است که مثل هیچکس نیست

دلم برای کسی تنگ است

که آفتاب حمایتش را بر گلهای کوچک باغچه جنگلی دلم ارزانی می کند

کسی که حس میکند مرا در اعماق آبی پوست و گوشت بی رمق باغچه ام

و گیسوانش را بید وار در گیسوانم می آمیزد

و بازوان توانایش را بر گردن گلبرگهایم حلقه می کند و میفشارد

کسی که در من هق هق می گرید

برایم آرام آرام قصه شازده کوچولو را زمزمه می کند

ومرا نمی ترساند از سیاره های دوردست خاموش اثیری

از غولهای بدشکل و بدجنسی که هر آینه ماه پیشانی توی قصه، ویا چل گیسی را به انتظار نشسته اند

تا اسیر خانه حسد و بی مهری کمرنگی شان کنند

بی شک بی شک

کسی که چون فروغ مانند کسی نیست

و چون حمید به انتظار کسی است

کسی که مثل هیچکس نیست

کسی که چشمان قشنگش بر ژرفنای آبی دلم عقاب وار آگاه است
دلم برای کسی تنگ است

که معصومی دلم را ادراک می کند

و چون کودک معصومی دلش برای دلم می سوزد

کسی که سبزی تناور باغچه تنم را با دست های سپیدش

هم آب می دهد و هم نور می افشاند

بی شک بی شک

کسی که مثل هیچکس نیست

فرشيد آريان

London 23/05/05 at 3 PM